Z płyty boiska 290

Wykorzystując kolejny tak ciepły i piękny dzień, aby nie siedzieć w domu (pewnie przed TV) pojechałem na mecz do Jastrząbki. Pojechałem łapać promienie słoneczne, ale i zobaczyć co dzieje się w zasłużonym i kiedyś grającym na wysokim poziomie klubie, który obecnie zajmuje jedno z końcowych miejsc w „A” -klasowej żabieńskiej grupie. Ich dzisiejszym przeciwnikiem był zespół Ava Grądy, znajdujący się w środku ligowej tabeli a w minionym sezonie bodajże walczącym nawet o awans do Okręgówki. Nowa Jastrząbka wygrała 5:2 i starym zwyczajem wygranych nie będę szczegółowo oceniał. Powiem tylko tyle, że ich gra nie wyglądała jakoś specjalnie źle. Niestety, ale rzuca się w oczy kiepskie boisko, na ławce dla rezerwowych bodajże jeden zawodnik a kiedyś nowy piękny obiekt stracił swój blask. Zobaczyłem na ławce dla rezerwowych Panią Kasię i to może jest promyk nadziei na lepsze jutro. Trzymam kciuki.

O zespole Ava Grądy również nie będę się rozpisywał, bo to bardzo słaby zespół. Jak by tego było mało to krytykujący i oceniający niemal każdą decyzję sędziego zawodów. Nawet te korzystne dla nich samych. Absolutnie tego nie rozumiem. To, że takie zespoły kończą zawody w pełnym składzie mogą zawdzięczać tylko i wyłącznie opanowaniu i spokojowi arbitra, który prowadził zawody całkiem poprawnie. Gdy jeszcze z trybun płyną przekleństwa i bluzgi ze strony przyjezdnych kibiców (czy to kibice?) w stronę sędziego to tym większe uznanie dla niego za spokój właśnie. W takich meczach widać jak trudna i niewdzięczna jest rola arbitrów, ale oni to mają niejako wpisane w ich profesję. Niestety muszą tych wiele niesprawiedliwych ocen brać na przysłowiową klatę a to, że czasami się mylą? A kto się nie myli!