Wiedeń - 2018

Na zakończenie roku, zafundowałem sobie wyjazd do pięknego Wiednia. Wiele dobrego (tego trochę gorszego nie warto rozpamiętywać) wydarzyło się prywatnie w mojej rodzinie a do tego 100 Rocznica Odzyskania Niepodległości przez Polskę była doskonałą okazją do świętowania w takim miejscu. Właśnie zakończyło mi się postanowienie 100 dni bez żadnego alkoholu, jakie złożyłem na tę właśnie okoliczność. Mogłem się napić lampkę wina w jednej z niezliczonych ilości kawiarni. Austria to jedno z miejsc, do których wracam z wielką radością. Te kilka dni poświęciłem głównie na zwiedzanie, ale miejsc, których mimo już wielokrotnego pobytu nie udało mi się jeszcze zobaczyć.

Te sztandarowe pozycje jak Schonbrunn, Prater, Kahlenberg czy Ring to naturalnie zaliczyłem z marszu, ale głównie z ciekawości, czy coś się zmieniło od ostatniej wizyty. Z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że nie wiele się zmieniło. Wiedeń jak był piękny tak nadal jest piękny. Z drugiej strony, co mogło się zmienić na Praterze czy wokół Ringu? Ten czas to także okres świąteczny a więc czas radości, zadumy i nadziei. Z dala od domu można na spokojnie dokonać pewnej analizy i oceny tego, co zdarzyło się w obecnym roku. Wędrując po wzgórzach Kahlenbergu czy pięknych cesarskich ogrodach przychodzi to bardzo łatwo. 

W Wiedniu odbywa się mnóstwo jarmarków świątecznych, na kilku z nich i ja postawiłem swoją stopę. Niestety to miejsca obecnie szczególnie zagrożone, ale jakoś nie dało się tego zauważyć. Nie mam żadnych obaw z tym związanych, bo uważam, że o wiele łatwiej można zginąć na drogach. Jarmarki przepiękne z mnóstwem artystycznych rękodzieł, dobrego jadła, gorącego rumu i wina, muzyki i śpiewu. 

Zmiany nastąpiły na Kahlenbergu. Kiedy byłem ostatni raz stała jeszcze tablica informująca o budowie pomnika Jana III Sobieskiego. Teraz już nawet nie ma tablicy. Do tej pory uważałem, że naród austriacki to mądry naród, ale i tutaj przeważyła poprawność polityczna, tolerancja i wszelka inna głupota. Oby nie musiał narodzić się nowy Hetman. Co się dzieje z chrześcijańską Europą? Po ponad tysiącu lat nagle zaczął Europejczykom przeszkadzać krzyż, szopki betlejemskie czy inne oznaki religijne przynależne do naszej kultury. Niestety, ale i Polska zaczyna powoli brać te najgorsze wzorce. Wcześniej czy później przyjdzie opamiętanie. Oby tylko wcześniej. 

Wracam do Wiednia. Po raz pierwszy udałem się na główny wiedeński cmentarz. Zrobił na mnie ogromne wrażenie. Spacerując ścieżkami można trafić na nagrobki znanych i zasłużonych osób. Dla mnie ciekawostką był fakt, że po cmentarzu kursuje autobus, spacerują sarenki, ale to rzeczywiście ogromny teren. 

We wnętrzach Hofburgu znajduje się hiszpańska szkoła jazdy konnej. Udało mi się kupić bilet i zobaczyć pokaz. Piękne konie w pięknych wnętrzach. Ciekawe doświadczenie. Mogłem również zobaczyć i zwiedzić Polską Ambasadę. Jakoś specjalnie się nie wyróżnia, ale jak mogłem się dowiedzieć, tam nie można zbyt wiele zrobić, bo nad wszystkim czuwa konserwator zabytków. Nie ma mowy o zrobieniu czegokolwiek, co mogłoby zakłócić istniejącą architekturę i styl.

Zobaczyłem jeszcze mnóstwo ciekawych miejsc, bo jak pewnie wszyscy wiedzą Wiedeń słynie z doskonałej komunikacji. Niestety, ale tym razem pogoda nie była moim sprzymierzeńcem. Był śnieg i deszcz, ale najgorszy był wiatr, bo podobno „jak jest zimno, ale nie ma wiatru, to jest ciepło”… Aura absolutnie nie wpłynęła niekorzystnie na moje doskonałe samopoczucie i nie mogła przesłonić mi głównego celu, z jakim tu przyjechałem. Jeżeli już to tylko to, że nie mogłem fotografować tak jak bym chciał, ale akurat zdjęć z Wiednia mi nie brakuje. Niestety ten piękny czas zakłóciła informacja o tragedii w czeskiej kopalni. To wielki dramat, wielu rodzin. Możemy im tylko współczuć. To pokazuje jak niewiele od nas zależy, jak nasze życie jest kruche i uczy, że w każdym momencie powinniśmy być gotowi. 

Teraz już tylko Święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok. Byłoby chyba nietaktem, gdybym ten rok zakończył bez udziału w jakimś piłkarskim turnieju. Muszę tylko jakiś wyszukać. Na koniec raz jeszcze przekazuję i ślę najlepsze Świąteczne życzenia szczególnie do Nowego Jorku, Wiednia, Rugby, Krakowa, Tarnowa i Woli Rzędzińskiej.